Theo van Brussel mag een kleurrijk man genoemd worden. Niet alleen omdat hij schilder was, maar vooral omdat hij door het vuur ging voor de mensen en de zaken die hij belangrijk vond. Een mentaliteit die vaak van pas komt in het leven. In de sportwereld, dus ook bij onze voetbalclub, houdt men van mensen die tot het gaatje gaan.
Theo was een van de jongens die deel uitmaakte van het allereerste juniorenteam van SV Lierop, toen nog RKLVV geheten. De verhalen over zijn optreden destijds zullen best overdreven zijn, maar als er maar de helft van waar is zijn het nog sterke verhalen. Toen het eerste elftal in 1965 een invaller-doelman nodig had voor een zeer belangrijke beslissingswedstrijd werd Theo bijna gesmeekt om toch maar weer de keepershandschoenen aan te trekken. Mede dankzij zijn uitstekende optreden onder de lat werd er gewonnen.
Theo keepte nog een flink aantal jaren bij de veteranen. Later was hij als supporter van het eerste elftal regelmatig en luidruchtig langs het veld aanwezig. Zijn vrouw Ria weet er alles van.
Met de jaren ging het volume iets omlaag en met de nodige humor was hij vaak toeschouwer bij een van de wedstrijden van zijn kinderen of kleinkinderen. Het is geen toeval dat in het jubileumboek een apart hoofdstuk aan Theo en zijn familie is gewijd. Hij stond aan het begin van 3 generaties van Brussel in Lierop 1. Theo is een van die mensen die de clubgeschiedenis kleur hebben gegeven en over wie nog vaak gesproken zal worden met een glimlach op het gezicht.
Onze gedachten gaan uit naar Ria, kinderen en kleinkinderen. Wij wensen hen veel sterkte toe bij het verwerken van dit verlies.